บทที่ 2 ขอโทษคุณ
อเดลีนหายใจแทบไม่ทันเมื่อโรนัลด์ยอมผละจูบออกไปในที่สุด
เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ “ไม่เคยจูบหรือไง”
หญิงสาวใต้ร่างเขาแทบจะหมดสติไปแล้ว อเดลีนไม่รู้เลยว่าจะต้องหายใจตอนจูบยังไง!
เพื่อรักษาสถานะความสัมพันธ์ฉันเพื่อน การจับมือและกอดก็ถือเป็นขีดจำกัดสูงสุดแล้วสำหรับเธอกับอัลเลน
สองครั้งที่พวกเขาจูบกัน อัลเลนเกือบจะเลยเถิด อเดลีนจึงหลีกเลี่ยงการจูบเล่นๆ นับตั้งแต่นั้นมา ไม่ต้องพูดถึงการพัฒนาเทคนิคใดๆ เลย
แม้เธอจะคิดว่าฝีมือการจูบของผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้พิเศษอะไร แต่เขาก็มีประสบการณ์มากกว่าเธอ
“ใครว่าฉันทำไม่เป็น” ความไม่ยอมใครของอเดลีนพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที เธอกระชากเนคไทของโรนัลด์แล้วผลักเขาลงบนโซฟา
เธอขึ้นไปนั่งคร่อมเขา ขบเม้มริมฝีปากของเขาอย่างโมโหราวกับต้องการจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง
ขณะที่จูบเขา เธอก็นึกถึงบทเรียนการจูบของเอลิซา
ใช้ลิ้น ประสานงานกับมือ แล้วก็แนบร่างกายเข้ากับเขา
เมื่อเธอทำตามขั้นตอนเหล่านี้ โรนัลด์ก็รู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายจนแทบทนไม่ไหว ส่วนล่างของเขาปวดหนึบขึ้นมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาเย้ายวนของอเดลีนที่ตอนนี้ฉ่ำเยิ้มไปด้วยหยาดน้ำระหว่างที่จูบกัน มันทำให้เขาไม่อาจต้านทานมนตร์สะกดของเธอได้เลย
เธอจูบเขาอย่างกระตือรือร้น กระชากเนคไทของเขาออกอย่างเงอะงะ ตามด้วยเสื้อเชิ้ต และสุดท้ายคือเข็มขัด
เมื่อเธอเห็นแก่นกายของเขา มือของเธอก็พลันชะงักค้าง
“เป็นอะไรไป” เสียงของโรนัลด์แหบพร่าขณะที่เขากระแทกสะโพกสวนขึ้นมา เป็นการแสดงออกถึงความใจร้อนของเขา
“ถุงยาง เราต้องใช้ถุงยาง!” ใบหน้าของอเดลีนแดงก่ำขณะหันไปหาอุปกรณ์ป้องกัน
แม้จะมึนเมา แต่สติสัมปชัญญะในเรื่องนี้ของเธอยังคงอยู่ครบถ้วน
กว่าเธอจะหาถุงยางเจอ โรนัลด์ก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดแล้ว อเดลีนหันกลับมาและเผชิญหน้าเข้ากับส่วนนั้นที่แข็งขึงน่าเกรงขามของเขาพอดี
เธอกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว พลันนึกถึงคำพูดของเอลิซาขึ้นมา “ไม่ว่าครั้งแรกของแกจะสุดยอดแค่ไหน แกก็จะเจ็บจนเดินไม่ไหวไปอีกสามวันอยู่ดี”
ขณะที่เธอกำลังเหม่อลอย โรนัลด์ก็หยิบถุงยางไปจากมือเธอแล้ว
เขาเหลือบมองขนาดบนซองแล้วโยนมันทิ้งลงถังขยะทันที “เล็กไป”
“อะไรนะ”
ก่อนที่อเดลีนจะทันได้ประมวลผล โรนัลด์ก็อุ้มเธอขึ้น มือใหญ่ของเขาลูบไล้ต้นขาและบั้นท้ายของเธอไม่หยุด ส่วนริมฝีปากก็เข้าครอบครองยอดถันของเธอ
อเดลีนครางออกมา รู้สึกทั้งขลาดกลัวและตัวสั่น
ทันใดนั้นเสียงหัวเราะเบาๆ ของโรนัลด์ก็ดังขึ้นข้างหูเธอ “กลัวเหรอ”
“ฝันไปเถอะ!” อเดลีนแค่นเสียง ก่อนจะพลิกกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกมและกดโรนัลด์ให้แนบกับโซฟาอีกครั้ง...
เช้าวันต่อมา อเดลีนถูกปลุกให้ตื่นด้วยแสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา
เธอจำใบหน้าหล่อเหลาของโรนัลด์ กล้ามท้องที่สมบูรณ์แบบ และการเคลื่อนไหวที่ไม่หยุดหย่อนของเขาได้อย่างเลือนราง ความสุขสมอย่างที่ไม่เคยพานพบมาก่อนแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง สลับกับความเจ็บปวดเป็นระยะๆ
อเดลีนถอนหายใจขณะคิดว่าตัวเองอาจจะแค่ฝันสวาทไป ก่อนจะลืมตาขึ้น
“คุณ!” เมื่อเห็นโรนัลด์นอนอยู่ข้างๆ เธอก็รีบคว้าผ้าห่มมาพันรอบตัว แต่กลับเกือบจะล้มลงเมื่อความเจ็บปวดแล่นแปล๊บขึ้นมาที่ช่วงล่าง
“ระวัง!” โรนัลด์เอื้อมมือไปคว้าเธอไว้ แต่อเดลีนก็รีบผลักเขาออกไป
การเคลื่อนไหวนั้นทำให้เธอต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
ระหว่างที่ยื้อยุดกันนั้นเอง คราบเลือดบนเตียงก็ปรากฏสู่สายตา ริมฝีปากของโรนัลด์เม้มแน่น “ครั้งแรกของเธอเหรอ”
เมื่อคืนเธอดูร้อนแรงและรุกหนักขนาดนั้น แต่กลับยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ
ตัวโรนัลด์เองก็ไม่ได้มีประสบการณ์เรื่องนี้มากนัก และรู้สึกว่าเขาอาจจะทำพลาดไปแล้ว
แต่น้ำเสียงของเขากลับเรียบนิ่งสนิท ซึ่งทำให้อเดลีนรู้สึกว่าเขาคงเห็นเธอเป็นตัวปัญหาน่ารำคาญ
หล่อนสันนิษฐานว่าเขาคงกำลังหงุดหงิดที่ต้องมาพัวพันกับความสัมพันธ์แบบวันไนต์สแตนด์
“ไม่ค่ะ! สงสัยประจำเดือนฉันจะมาพอดี เดี๋ยวขอไปดูก่อน”
ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว หล่อนคว้าผ้าปูที่นอนมาพันรอบตัวแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
เมื่อนึกถึงขนาดความเป็นชายของโรนัลด์ หนังศีรษะของอเดลีนก็ชาวาบ มิน่าล่ะเธอถึงได้เจ็บขนาดนี้!
หลังจากผ่านไปนานราวกับชั่วนิรันดร์ เธอก็ได้ยินเสียงประตูห้องปิดลง ซึ่งหมายความว่าเขาจากไปแล้ว
หล่อนย่องออกจากห้องน้ำ มองซ้ายมองขวาจนแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แล้วจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะสบถด่าตัวเองในใจที่ทำอะไรบ้าบิ่นเช่นนี้
ตอนนั้นเธอแค่หัวเสียที่แผนการ ‘วันเสียสาว’ ที่วางแผนมาอย่างดีต้องพังไม่เป็นท่า ก็เลยคิดว่าหาหนุ่มหล่อๆ มามีวันไนต์สแตนด์ด้วยซะเลยก็แล้วกัน
แต่ตอนนี้เธอเสียใจทีหลังแล้ว ผู้ชายคนนั้นหล่อจริง แต่เธอก็เจ็บจริงเหมือนกัน
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น หล่อนจึงรีบกดรับสาย
“สวัสดีครับ นี่คือฝ่ายบุคคลของบริษัทโอพูเลนท์ เทรเชอร์ส คุณอเดลีน ยินดีด้วยนะครับที่คุณผ่านเข้ารอบสัมภาษณ์สุดท้าย กรุณามาที่บริษัทของเราเวลาสิบโมงตรงด้วยนะครับ”
“ค่ะ! ฉันจะไปให้ตรงเวลาแน่นอนค่ะ!”
อเดลีนแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ
หลังจากไปสัมภาษณ์งานมาหลายบริษัท ในที่สุดก็มีบริษัทที่เธอถูกใจแสดงความสนใจในตัวเธอเสียที
เมื่อเห็นว่าตัวเองมีเวลาไม่ถึงชั่วโมง เธอก็ทนความรู้สึกไม่สบายตัว รีบกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และแวะร้านขายยาระหว่างทางไปบริษัท
เมื่อวานนี้เธอคงมัวแต่เคลิบเคลิ้มไปกับหน้าตาของเขาจนลืมเรื่องการป้องกันไปสนิท ถุงยางอนามัยกล่องแพงนั่นก็ไม่รู้หายไปไหนแล้ว
พอคิดว่าหนุ่มหล่อแปลกหน้าคนนั้นดุเดือดแค่ไหน นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของเขาสินะ? นั่นหมายความว่าเขาเจนจัดและมีคู่นอนมาแล้วหลายคนใช่ไหม?
อเดลีนมาถึงล็อบบี้ของบริษัทเพื่อรอลิฟต์ ขณะเดียวกันความวิตกกังวลก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ถ้าเขามีโรคติดต่อล่ะ? เธอควรจะไปโรงพยาบาลเพื่อฉีดยาป้องกันดีไหม? แล้วถ้าเขาติดเชื้อเอชไอวีล่ะ?
ขณะที่ความคิดเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัว เธอก็รีบหยิบยาคุมฉุกเฉินออกมาแล้วโยนเข้าปาก เม็ดยาขนาดใหญ่แทบจะทำให้เธอสำลัก
“ดื่มน้ำหน่อยสิ”
ทันใดนั้นก็มีกระบอกน้ำใบหนึ่งยื่นมาตรงหน้า และโดยไม่ทันได้คิด อเดลีนก็คว้ามาดื่มอึกใหญ่
ในที่สุดเมื่อกลืนยาลงคอไปได้ เธอก็หันไปขอบคุณอย่างซาบซึ้ง “ขอบคุณนะ—”
เสียงของเธอขาดหายไปทันควัน ดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ผู้ชายที่เธอมีวันไนต์สแตนด์ด้วยกำลังยืนอยู่ข้างหลังเธอนี่เอง!
โรนัลด์ยื่นมือไปหมายจะหยิบแผงยาในมือเธอตามสัญชาตญาณ “คุณไม่สบายเหรอ?”
อเดลีนรีบยัดแผงยาคุมฉุกเฉินกลับเข้ากระเป๋า เสียงของเธอแหบพร่า “เปล่าค่ะ”
เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ทั้งคู่ต่างก็ชะงักไป
เธอส่งเสียงครางไม่หยุดตลอดทั้งคืนอันดุเดือดจนตอนนี้เสียงแหบแห้งไปหมดแล้ว
โรนัลด์เหลือบมองรอยจ้ำจางๆ บนลำคอของเธอ ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลงขณะที่ภาพความทรงจำเมื่อคืนฉายชัดขึ้นมาในใจ... มันรู้สึกดีมาก
ไม่สิ ต้องบอกว่ามันสุดยอดไปเลยต่างหาก
ใบหน้าของอเดลีนแดงก่ำ
“จะขึ้นข้างบนใช่ไหม?” เมื่อได้ยินเสียงเขา อเดลีนก็พยักหน้าตามสัญชาตญาณแล้วรีบก้าวเข้าไปในลิฟต์
โรนัลด์ยืนอยู่ข้างๆ ขณะที่เธอพยายามขยับตัวไปจนชิดมุมลิฟต์
ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่? หรือว่าเขาเป็นพนักงานของโอพูเลนท์ เทรเชอร์สเหมือนกัน? ถ้าเป็นอย่างนั้นก็หมายความว่าต้องเจอกันทุกวันน่ะสิ—น่าอายจะตายชัก!
ในขณะเดียวกัน กรุ๊ปแชตของที่ทำงานทุกกรุ๊ปในโอพูเลนท์ เทรเชอร์ส ก็กำลังลุกเป็นไฟ
รูปถ่ายของโรนัลด์ที่กำลังจ้องมองผู้หญิงข้างกายที่บาร์ด้วยสายตาอ่อนโยนกำลังถูกส่งต่อกันให้ว่อน
แม้จะเห็นเพียงด้านหลังศีรษะของผู้หญิงคนนั้น แต่ใบหน้าของโรนัลด์กลับถูกจับภาพไว้ได้อย่างชัดเจน สายตาที่ทั้งอ่อนโยนและเปี่ยมด้วยความรักนั้นทำเอาพนักงานทุกคนอ้าปากค้างไปตามๆ กัน
